اطلاعاتتون جامع و کامل بود.

گم شدم در خود چنان كز خويش ناپيدا شدم //

شبنمي بودم ز دريا غرقه در دريا شدم//

سايه اي بودم ز اول بر زمين افتاده خوار//

راست كان خورشيد پيدا گشت ناپيدا شدم//

ز آمدن بس بي نشان و ز شدن بي خبر//

گو بيا يك دم برآمد كامدم من يا شدم//

نه، مپرس از من سخن زيرا كه چون پروانه اي//

در فروغ شمع روي دوست ناپروا شدم//

در ره عشقش قدم در نِه، اگر با دانشي//

لاجرم در عشق هم نادان و هم دانا شدم//

چون همه تن مي بايست بود و كور گشت//

اين عجايب بين كه چون بيناي نابينا شدم//

خاك بر فرقم اگر يك ذره دارم آگهي //

تا كجاست آنجا كه من سرگشته دل آنجا شدم//

چون دل عطار بيرون ديدم از هر دو جهان//

من ز تأثير دل او بيدل و شيدا شدم//

عطار نيشابوري